Joey van Splunteren wint ook X30 International Open en een ticket voor de WK in Le Mans: "Het was een mooi weekend"

MARIEMBOURG - Na alle overwinningen van de laatste tijd leek karter Joey van Splunteren in Mariembourg ook één van de grote kanshebbers bij de IAME X30 International Open. Niettemin blijft het knap hoe de 25-jarige coureur van Zaandijk de verwachtingen steeds weer waarmaakt. Hij won het klassement in de IAME X30 Senioren-klasse en schreef daarmee een prestigieuze internationale titel op zijn toch al imposante palmares. Mooie bijkomstigheid was dat hij zich door de winst verzekerde van deelname aan het WK X30 in Le Mans.

“Het was alweer een tijdje geleden dat ik een internationale titel heb behaald”, zei een blije Joey. “Dat maakt het extra mooi er weer eentje binnen te slepen. Super ook dat ik nu al een ticket voor het WK heb, hoef ik me daar niet meer druk om te maken.” Zijn titel was een prestigieuze door het niveau, besefte de snelle Noord-Hollander. “Dat was erg hoog. Ook de wereldkampioen van afgelopen jaar deed mee.”

Joey won de race door in de twee finales respectievelijk als eerste en tweede te eindigen. Die resultaten opgeteld waren goed genoeg voor de eindzege. Tijdens de drie kwalificatie-heats had hij al overtuigend getoond in een uitstekende vorm te verkeren door achtereenvolgens eerste, eerste en tweede te worden. Alleen zijn uitslag in de kwalificatie was iets minder. Hij werd daarin tiende. Dat kwam door een leeglopende band als gevolg van een loszittend rubber in het ventiel. Wat ook meespeelde, was dat het in Joeys kwalificatie-heat begon te regen. “Toen we begonnen was het nog droog en daarom reden we op slicks. Andere groepen na ons reden wel op regenbanden.” In zijn slipstream reed teamgenoot Niels Koolen ook sterke heats.


Het was, zoals uit zijn resultaten in de heats bleek, geen onoverkomelijkheid. Van Splunteren toonde zoals altijd bij de snelsten te horen en verschafte zich daarmee een uitstekende uitgangspositie voor de eerste finale. Hij moest als derde starten en pakte al in de eerste meters de koppositie. Ook zijn teamgenoot Niels Koolen was goed op dreef door op de vierde plek door de eerste bocht te komen. Niet veel later werd de race stilgelegd vanwege een crash en moest er opnieuw worden gestart.

Het bracht Joey niet van de wijs. Opnieuw pakte hij direct de koppositie om in het vervolg een voorsprong te pakken. Op de finish had hij een marge van vijf seconden op de nummer twee. Niels Koolen reed een tijd lang op de derde plaats, maar door een foutje verloor hij een hoop plaatsen en kwam hij uiteindelijk als twintigste voorbij het zwartwitgeblokt.

In de tweede finale had de van poleposition gestarte Joey te maken met een te lage bandenspanning en moest hij twee man voorlaten. Later in de race, toen zijn banden goed op temperatuur waren, was de bandenspanning in orde en slaagde hij drie ronden voor het eind erin de nummer twee in te halen en dat werd zijn uiteindelijke klassering. “Mijn achterstand op de nummer één kon ik niet meer goed maken. Dat had er ook mee te maken dat de nummer twee flink verdedigde voordat ik hem buitenom inhaalde. Daardoor kon de jongen op kop een gat slaan.”

De tweede plaats was niettemin goed genoeg voor de eindzege en daarmee de titel. “Het was een mooi weekend en de ticket voor de WK op Le Mans was de kers op de taart!”