25 jaar terug in de tijd op Le Mans: Jan Lammers wint voor Jaguar

In het licht van de huidige hyperprototypes, de Audi R18 E-trons, de Toyota TS030's en de Porsche 919's, allemaal auto's die vermogens van (gecombineerd verbrandingsmotor en hybridesysteem) rond de 850pk leveren, wil ik u, de lezer, eens mee terug in de tijd nemen. Terug naar die andere periode waarin Le Mans-prototypes dergelijke hoge vermogens voerden. Een tijd waarin de technische reglementen weinig restricties kenden voor de motorisering van de deelnemende auto's. De legendarische "Groep C"-periode. De periode waarin Formule 1's niet de snelste auto’s in ‘s werelds races waren...

Porsche was vanaf de implementering van de Groep C-reglementen oppermachtig. Zowel het fabrieksteam als het privéteam van Reinhold Joest bleken zo goed als onverslaanbaar. Ford en Lancia probeerden het met fabrieksdeelnames maar zij misten de betrouwbaarheid van het merk uit Zuffenhausen.

Na een zevenjarige hegemonie van Porsche op Le Mans, was daar het TWR Silk Cut Jaguar Team dat aan die Duitse overmacht een einde maakte. Uitkomend met maar liefst vijf auto's in 1988, was het Jaguar ernst. Dit was het jaar waarin, na de vier voorgaande jaren deel te hebben genomen aan Le Mans en op te hebben gebouwd naar deze sterkte, de totale aanval op Porsche werd geopend. Met een line-up van topcoureurs, nam Engelands trots het op tegen die vermaledijde Duitsers. Porsche pakte de eerste drie plaatsen op de startgrid, maar Jan Lammers, in de nr.2 Jaguar XJR-9, opende in de voor hem zo kenmerkende bliksemstart en vocht zich binnen anderhalve ronde naar de leiding van de race.


Wat volgde was een epische strijd met snelheden die tegenwoordig ongekend zijn. Een strijd die werd uitgevochten tussen, grotendeels, Hans Joachim Stuck en Jan Lammers. Allebei regenspecialisten en allebei verbeten op jacht naar de overwinning. Ronde na ronde werd er geracet op het scherpst van de snede. In de regen, in het donker en tegen de klok in de uitputtingsslag dat de 24 uren van Le Mans is...


In de vroege morgen wist Lammers er nog een 3:24,13 uit te persen. Bijna net zo snel als zijn kwalificatietijd. Om een idee te krijgen van de duizelingwekkende snelheden die er gedurende dat jaar op Le Mans werden gereden, hebben we hier een video geplaatst die destijds door een amateur is gemaakt. Staande aan de vangrail bij het ochtendgloren, ruwweg op de helft van "Les Hunaudières", legde deze filmer magnifieke momenten vast. De kwaliteit van de beelden is op zijn zachtst gezegd matig. Zijn arme camera verslikte zich op sommige momenten in de elektrische storingen die enkele van de voorbijrazende auto’s produceerden, maar het resultaat is een zeldzame vastlegging van de hoogste snelheden die er tot nu toe tijdens een race zijn behaald:


De rauwe brul van de 7 liter, 750pk sterke V12's in de Jaguar XJR-9's, het gekrijs van de Mazda 767B's met hun Wankelmotoren en de vele geblazen Groep C-sportscars die hier, ver in hun hoogste versnelling voorbij razen, doen bij elke sportscarliefhebber het bloed sneller stromen...
Ware het niet voor de 'mechanical sympathy' van Jan, dan had Jaguar welhaast zeker de 24 uren van Le Mans in 1988 niet gewonnen. Ook het feit dat hij strak zijn mond hield over de boordradio dat zijn auto versnellingsbakproblemen vertoonde, heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat de Porscheteams pas te laat de inhaalaanval openden:


Een nog jonge Jan Lammers pakte, samen met de Britten Andy Wallace en Johnny Dumfries, op onnavolgbare wijze de overwinning en kreeg de eer toegewezen om de nr. 2 Jaguar XJR-9LM aan de finish te brengen. Jaguar wist twee jaar later nogmaals Le Mans te winnen. Jan Lammers heeft sinds 1988 nog vele malen aan deze grootste endurancerace deelgenomen en zal, na een afwezigheid van enkele jaren, in 2015 weer aan de start verschijnen. Dan hoogstwaarschijnlijk in een GT-auto.



Tekst door Remco van Stroe