Gerard de Rooy zo vast als een huis: "We zijn een uur aan het scheppen geweest"

Hij wilde zo graag duinen. Daarom verkoos Gerard de Rooy er zelfs voor om de Dakar 2018 te laten schieten. Laat de organisatie van Le Dakar deze editie voor heel veel schitterende etappes gezorgd hebben. In ieder geval kreeg Gerard nu ook echte duinen voor zijn kiezen, maar zo makkelijk verliep het niet. “Het was een heel mooie special, maar wel zo moeilijk. Extreem zacht zand, te zacht.” In dat mulle zand in de tiende etappe van de Africa Eco Race kwam Gerard de Rooy twee keer muurvast te zitten. Jan van de Laar moest eraan te pas komen om de Petronas Team De Rooy Iveco weer vlot te trekken. Zodoende was het deze keer Van de Laar die als snelste truck aan de finish kwam in Akjout en niet De Rooy.

In het eerste deel van de 408 kilometer lange special was De Rooy juist op weg om voor het eerst de etappe overall op zijn naam te schijven. Op het eerste controlepunt was hij sneller dan de auto’s en de motoren en leek daarmee een grote slag te gaan slaan in het klassement. “We hebben iedereen ingehaald in de eerste 50 kilometer”, vertelt De Rooy. “We hebben een minuutje of vijf vast gezeten, maar waren er snel op eigen kracht weer uit. Toen konden de auto’s die we hadden ingehaald ons weer passeren.”

Bij kilometer 100 was het de beurt aan De Rooy om de auto’s weer voorbij te gaan, toen zij massaal vast stonden op een duintje in een rivierbedding en De Rooy er net tussendoor kon. “Het ging hartstikke goed, maar bij kilometer 180 stonden we zo vast als een huis. We zijn drie kwartier tot een uur aan het scheppen geweest. Ik denk dat we een zandbak of 25 hebben gevuld, zo zacht was het. We hebben geprobeerd de luchtkussens eronder te frotten, maar dat werkte niet. Net toen we de wanhoop nabij waren, zagen we een rookwolk aankomen: kwam Jan van de Laar aan getokkeld. Die heeft ons eruit getrokken.”

Eenmaal weer op gang schroefde De Rooy het tempo op en haalde hij weer een aantal auto’s in, maar 30 kilometer voor de finish kwam de Iveco weer vast te zitten. “Op het voorlaatste duin. Had ik drie meter verder naar rechts gezeten dan was het geen probleem geweest, maar ik kwam net in een duinpannetje terecht waar ik geen grip mee kreeg. Moesten we weer op Jan wachten om ons eruit te trekken.”

Door alle escapades verloor De Rooy 39 minuten op klassementsleider Mathieu Serradori en zag hij de afstand naar het podium iets toenemen in plaats van slinken. Door de bonus- en straftijden van de negende etappe was de marge op de derde plaats juist flink kleiner geworden: 17 minuten. Na de tiende etappe zijn het er 24. Morgen heeft De Rooy nog één kans om daar verandering in te brengen. De elfde etappe is de laatste in Mauritanië en gaat over 219 kilometer met veel zand, een beetje duinen en listige navigatie.