Column Tom Coronel: "Waarom ik dit doe? Ja, dat vraag ik me ook af"

Tom en Tim Coronel zijn twee van de meest bekende en gewaardeerde Nederlandse autosporters. De ene laat zich zien op het asfalt, de andere raast door het zand. RaceXpress.nl heeft de sympathieke gebroeders als columnist waardoor zij met regelmaat hun licht laten schijnen over huidige thema's in de internationale autosport: van F1 Grands Prix tot Dakar en alles wat daar tussen zit. Vandaag is het woord aan Tom Coronel.

“Het Dakarvirus begint weer op te komen! In november hadden we het grootste eendaagse Dakar-event ter wereld in Valkenswaard, daar draaide iedereen lekker warm. De rijders hebben nu niks meer te doen, al het materiaal is onderweg naar Zuid-Amerika. De Dakar leeft goed in Nederland, de populariteit groeit enorm. Het Nederlandse publiek pakt het razend enthousiast op, daar sta ik altijd weer van te kijken. In die periode is er ook niets qua actieve autosport dus iedereen wordt vanzelf Dakar-fan.”

“Ik heb de eerste meeting met RTL reeds gehad want ook dit jaar ga ik weer mee als verslaggever. Het begint dus echt te jeuken, al kijk ik wel op tegen de drie weken, want zo lang ben je gewoon weg. Wij reizen in die tijd zo ongelofelijk veel, dat het bijna niet meer bij te houden is. Elke dag 800, 900 kilometer, je bent de hele dag op pad. Het feit dat Tim meedoet, maakt het net weer wat anders. 's Avonds ga je even zitten om de dag te bespreken en elkaar even te zien. Ook voor hem is dat net een extraatje. Maar laten we eerlijk zijn: de Dakar is voor masochisten. Waarom doen die mongolen dit? Het doet pijn, het is echt niet leuk maar het is een verslaving: waar zit de limiet van de rijder, de auto, de mensen om je heen, de natuur, dat hele spelletje... En je moet elkaar helpen, ook dat is heel apart in de autosport.”


“De dagen bestaan voor mij grotendeels uit reizen. Met lunchtijd arriveren we in de bivak, dat is de camping waar al die gasten aankomen, volledig afgeschermd van de buitenwereld. Vanaf dan sta je te wachten tot de deelnemers binnenkomen. Je staat gewoon te wachten, heel irritant. En als die gasten dan binnenkomen, dan hebben ze helemaal geen tijd voor mij. Ik ben niet belangrijk, ik ben die lastpost die daar elke dag staat! Per dag maak ik items van zo'n drie tot vijf minuten. Voor elke minuut uitzending moet je een uur filmen, dus reken maar uit. Daarna ga je het materiaal snel editten en wordt het rond een uur of tien in de avond naar Nederland gestraald. Vervolgens heb je een uur of vier, vijf slaap en dan ga je weer het vliegtuig of de bus in. En dat dan drie weken lang! Waarom ik dit doe? Ja, dat vraag ik me ook af. Ik ben ook een beetje verliefd geworden op dat zandhappen. En natuurlijk omdat Tim rijdt. Zonder Tim zou ik niet gaan. Het is autosport en ik ben er een beetje bij betrokken. Bovendien heeft RTL me opnieuw gevraagd omdat ze het vorig jaar zo leuk vonden, dat is natuurlijk mooi om te horen. Items maken met autosport vind ik altijd leuk.”

“Vorig jaar ging ik voor het eerst mee: ik viel van de ene in de andere verbazing. Het meest irritante is wanneer je gaat douchen: altijd koud water! Je zit namelijk midden op een zandvlakte en ze storten gewoon een bak water op je neer. Daar moet je even doorheen, maar na dertig seconden sta je te genieten joh! Dat zijn van die pijnlijke dingen... En de eerste dagen ben je nog fanatiek het zand uit je tent aan het vegen maar op een gegeven moment interesseert het je niet meer. Dat spul gaat overal zitten, zelfs in je tandpasta kom je zand tegen! Twee weken nadat ik terug in Nederland was, kwam het nog uit mijn oren. Daar moet je even doorheen, dat is het spelletje. En doe ook vooral geen leuke kleren aan, alles gaat naar de klote.”


“Het is gewoon back to basic: eten, douchen met koud water en zorgen dat je niet teveel zon pakt. De hele dag staat die gigantisch gloeiende ploert op je kop, dat ben je na een paar dagen echt helemaal zat. Het virus begint weer toe te slaan, maar waarom ik dit doe, geen idee!”