Jan de Rooy erg emotioneel 25 jaar na zijn zege: "De prijs was hoog, maar..."

Gerard de Rooy hoeft nog 29 kilometer af te leggen dan is hij de winnaar van de Dakar 2012. In de special stage van Nasca naar Pisco ging hij op safe en eindigde als zesde vrachtwagen in de Dakar etappe. Belangrijker was dat De Rooy geen grote averij had opgelopen. Het Petronas Team de Rooy is ook niet meer van plan om dit uit handen te geven. Toch waakt De Rooy. Nee, nog niet te vroeg juichen. Of het nu bijgeloof is of niet, maar er staan nog 29 kilometers wedstrijd op de agenda van de Dakar 2012. "Maar die moet ik al achteruit op z’n kop rijden dan wil de zege mij nog ontgaan", wist Gerard de Rooy.

In de voorlaatste etappe eindigde De Rooy als zesde. De dagzege was voor de Rus Karginov. Die heeft zo hard gereden. Het zou me niet verbazen als Chagin stiekem aan het stuur van die Kamaz heeft gezeten", grijnsde De Rooy.

De zesde plaats is meteen de minste prestatie van De Rooy in deze Dakar. Het zal hem worst wezen: ,,Je hoeft niet één etappe te winnen om de Dakar te winnen,’’ zei hij. ,,Kijk maar naar Hans (Stacey, red.): die wint geen enkele etappe, maar wordt wel tweede.’’ Het einddoel, de Dakarzege, daar ging het de afgelopen twee weken om bij De Rooy. En 25 jaar nadat zijn vader de Dakar won, moet het wel heel raar lopen als Gerard niet zondag als winnaar op het podium in Lima staat.


Jan de Rooy was in Pisco, op de voorlaatste dag van de Dakar, bijzonder geëmotioneerd toen zijn zoon het bivak binnenreed. ,,Hij heeft het netjes gedaan. Ik ben hartstikke trots op het jong,’’ sprak senior, 25 jaar na zijn eigen overwinning. ,,Trotser dan op mijn eigen overwinning. Dat is al zo lang geleden. Sinds onze rentree in de Dakar tien jaar geleden is er veel water door de zee gegaan. We hebben ontzettend veel tegenslagen gekend. Dat Gerard hier nu staat met – vrijwel zeker – de winst van de Dakar, komt alles weer voorbij. De prijs was hoog, maar hier hebben we het voor gedaan.’’

De etappe zelf was nog best een pittige, met lastige, taaie duinen. De Rooy reed zelfs nog een keer vast. ,,Het was een superspecial, maar ik heb er weinig van genoten. De druk was extreem hoog. Bij elk ongewoon geluidje zat ik met samengeknepen billen: wat is dat? Er zal toch niets kapot zijn? Gaat het wel goed?’’

Ook bij Hans Stacey was de spanning om te snijden. ,,Gerard zat vast en is op de neus gaan staan om ons te waarschuwen, zodat wij niet ook vastreden. Miki Biasion heeft hem eruit getrokken en ik ben voorop gaan rijden om geen tijd te verliezen. Maar op een gegeven moment zag ik ze niet meer in mijn spiegels. Ik heb een rondje gereden om te kijken waar ze bleven. Het was een hele opluchting toen ik die groene neus boven een duin zag uitsteken.’’

Stacey reed nog even een stukje verkeerd, maar werd keurig derde in de etappe en stelde daarmee zijn tweede plaats in de Dakar zo goed als veilig. ,,Je zit toch met elke vezel gespannen in zo’n laatste serieuze etappe. Niet zenuwachtig, maar gespannen: je moet de auto heel naar de finish brengen. Dat moet iedere dag, maar deze was anders. Ik ben echt heel blij dat we hier zijn, in deze stofbak. Wat een opluchting.’’