Xclusief: Arie Luyendyk over zijn nieuwe boek, vertrek naar de VS en de winst in de Indy 500

Met een brede glimlach op het gezicht sloeg Arie Luyendyk (Sommelsdijk 21 september 1953) als eerste zijn eigen boek “Arie Luyendyk – de biografie van een uniek raceleven”, open. Samen met Mark Koense werkte de tweevoudig Indy 500-winnaar aan het boek over de inderdaad ‘bijzondere’ carrière in de Verenigde Staten. In een exclusief interview met RaceXpress doet de 70-jarige coureur, die furore maakte in de Verenigde Staten een boekje open over zijn illustere loopbaan.

"Ja, er is best wel lang aan gewerkt. Ik schrijf al ruim tien jaar columns voor RTL GP Magazine. En na een aantal jaren, misschien vier jaar geleden, zei Mark Koense van: ‘We hebben er al zoveel verhalen op, daar kunnen we best een mooi boek van maken."

Met verhalen uit zijn columns en een flinke dosis anekdotes van zijn vrouw Mieke en zijn kinderen is dit 400 pagina tellende boek tot stand gekomen: "Het is een mooi boek geworden, ik was echt van onder indruk.”

Luyendyk stond versteld van het resultaat toen hij het eerste exemplaar in zijn handen kreeg gedrukt: "Ja, dat was helemaal te gek. Want ik open het boek en ik zie, ik geloof de eerste of tweede foto, die ik nog nooit had gezien. Dus er waren wel wat verrassingen voor me in het boek. Want ik had niet alle foto's die erin staan, heb ik verzorgd. Maar Mark had zelf ook foto's geregeld. Dus op eerste oogopslag was het echt geweldig."


Zijn zoon Arie Jr. kent ook een mooie loopbaan. Als coureur trad hij in de voetsporen van zijn vader toen hij in 2006 meereed in de Indy 500. Tegenwoordig is Arie Jr. een flinke TV-persoonlijkheid (The Bachelor) in The States. Een volgende Luyendyk in de racerij hoeven we niet snel te verwachten: "Mijn oudste kleindochter is nu vier, maar ik zie haar liever niet in een kart. Ze kan beter op turnen gaan, dat is veiliger."

In het boek staat gedetailleerd beschreven hoe Arie in de Verenigde Staten terechtkwam, maar voor RaceXpress deelt hij een bescheiden samenvatting: "Ik was een beetje uitgeraced in Europa. De mogelijkheden waren er niet meer voor mij. De kans om hogerop te komen had ik gemist. En dat betekende destijds hogerop te komen in een goed Formule 3-team en of in een Formule 2-team. Dus ik ging weer een beetje terug naar af. En ja, er zat gewoon geen toekomst meer in. Dat was gewoon over voor mij. En destijds was het ook niet zo. Het was ook niet makkelijk om sponsoren te vinden, want dat ging altijd over sponsorship. Als je bijvoorbeeld in een fabrieksteam wilde rijden van March of Vanwall, dan moest je wel geld meenemen. Nou, dat was altijd een probleem."

"Maar toen kreeg ik de mogelijkheid om in Amerika te racen op uitnodiging. En dat heb ik gedaan. Toen ik daar eenmaal was, zei ik tegen Mieke, die er weliswaar niet bij was, dit is waar ik moet gaan racen.” Lang nadenken deed hij niet en Arie pakte zijn koffers en ging voor zijn American Dream. "Voor mij waren er al wat Europeanen en jongens richting de USA gegaan. Dus die had ik wel gevolgd en daar wist ik wel van hoe het moest."

"Ik denk dat zonder die uitnodiging, dat ik misschien nooit was geweest. Want, dat deed je niet. Je deed niet zomaar, oké, ik ga naar Amerika en ik ga eens kijken wat ik daar kan regelen. Nee, die stap was toen misschien nog wel veel groter dan dat die nu is."

Luyendyk reed sinds 1985 fulltime in het CART-kampioenschap. Dat jaar reed hij zijn eerste Indy 500 en eindigde toen al op een knappe zevende plaats: “Toen ik mijn eerste ronde reed op Indy wist ik al dat deze auto me goed lag. Ik voelde het. Je kunt niet direct voluit op Indy en bouwt dat per sessie op, maar het circuit heeft me altijd goed gelegen.”


Tussen 1985 en 1990 scoorde Luyendyk als Europese outsider meerdere podiumplekken, waaronder een knappe P2 in Portland. In 1990 won Luyendyk zijn eerste CART-race en niet zomaar één, de Indy 500: “Dat was een geweldige race”, blikt hij terug op zijn eerst Indy-overwinning. “Ik startte op P3 en was de hele wedstrijd snel. Tijdens één van de pitsstops hebben we wat aangepast aan de auto en in de laatste stint liep ik heel snel naar Bobby Rahal. Ik won en toen ik in de winners circle kwam, wist ik niet zo goed wat ik moest zeggen. Ik had dorst, want ik durfde de hele wedstrijd niet te drinken”, zegt hij lachend. Op de vraag welke melk Arie bij de podiumceremonie dronk zei hij: “Ach joh, in die tijd konden we nog helemaal niet kiezen. Ik denk dat het volle melk was.”

Na deze overwinning in Indy scoorde hij nog zes CART- en IndyCar-overwinningen, waaronder nogmaals een overwinning op Indy. Nadat hij in ’93 op pole startte en als tweede over de streep kwam, wilde hij ‘the greatest racing spectacle on earth’ nog een keer winnen. In 1997 plantte hij zijn Treadway Racing op pole en won hij deze na een hevige battle met Scott Goodyear: “Ook dit was weer een geweldige ervaring voor mij. Het was toch wel weer leuk om na een paar jaar na de eerste zege opnieuw te bewijzen dat het kon.”



Het ruim 2 kilo wegende boek over “Arie Luyendyk – de biografie van een uniek raceleven” is te koop in de RTL GP Magazine-shop.