Renger van der Zande zorgt voor zinderend slot op Road Atlanta en wint de race!

De wereldberoemde Motul Petit Le Mans is een endurance race van tien uur die op zaterdag werd afgesloten met een zinderende finale tijdens de laatste drie bochten van het schilderachtige 2,5 kilometer lange circuit van Road Atlanta, genesteld in de glooiende heuvels van Noord-Georgia.


Uitzinnige vreugde bij Renger van der Zande en teamgenoten Jordan Taylor en Ryan Hunter-Reay
na het behalen van de overwinning!

De #10 Konica Minolta Cadillac DPi-V.R. die werd bestuurd door Renger van der Zande, profiteerde van de haperende #5 Mustang Sampling Racing Cadillac DPi, die drie bochten voor het einde van de race te weinig brandstof aan boord had. Renger van der Zande pakte op magistrale wijze de overwinning in de seizoensfinale van het IMSA WeatherTech SportsCar Championship 2018, met een voorsprong van 5,3 seconden op de #77 Mazda Team Joest Mazda DPi.

Iets verder achterop op de baan, profiteerde de #31 Whelen Engineering Cadillac DPi van een andere brandstofsituatie. Felipe Nasr bespaarde brandstof door een heel constant langzame en gestaag racetempo, om uiteindelijk als achtste overall te eindigen.Eén plaats achter de titeluitdager, die het dichtst bij hem in de buurt komt. Het was nog steeds goed genoeg om het seizoenprototypekampioenschap te behalen, het vierde kampioenschap van het Action Express Racing Team in de afgelopen vijf jaar.

"Letterlijk tot op de draad doorgaan, het was ongelofelijk", zei Eric Curran, die samen met Nasr de #31 reed en zijn eerste IMSA Prototype-titel vierde. Het was de tweede kampioenschapstrofee van Curran in de afgelopen drie jaar. "Waarom moest het zo close zijn? Maar het lot besliste gelukkig in ons voordeel. Gewoon een ongelofelijke dag. Petje af voor Felipe Nasr, mijn teamgenoot. We hadden de hele dag een snelle auto, maar aan het eind moesten we langzaam rijden om niet opnieuw naar de pits te moeten. Ja, we zijn traag gegaan om het kampioenschap te winnen." Waarna Eric Curran vervolgde: "Gewoon een geweldig seizoen! Alle Action Express-jongens doen geweldig werk en ook voor Sonny Whelen alle dank voor zijn elf jaar sponsoring. Het is mijn eerste jaar met Felipe en hij is ook zo'n topcoureur evenals de andere co-drivers Gabby Chaves en Mike Conway,"


IMSA kampioen in de Prototype-divisie: de #31 Cadillc DPi van Felipe Nasr, Eric Curran en Gabby Chaves.

Het Wayne Taylor Racing-team was minstens zo blij om het seizoen af te ronden met een dergelijk dramatisch slot van zo'n iconische race. Renger van der Zande kreeg de lach maar niet van zijn gezicht - gedeeltelijk nog in ongeloof - terwijl hij de overwinning vierde met zijn teamgenoten, Jordan Taylor en voormalig Indianapolis 500-winnaar en IndyCar-seriekampioen Ryan Hunter-Reay.

"Ik vroeg over de radio naar mijn kansen en ze zeiden dat hij het niet zou halen.Ik zei daarop dat we nu in de laatste ronde zitten, het gaat dus niet gebeuren, jongens'' herinnerde Van der Zande zich levendig. "Toen aan het einde van de horizon zag ik dat hij (Felipe Albuquerque, red.) een beetje traag vooruit ging en ik dacht: gaat hij echt zo langzaam lopen of droom ik dit? Het was geen droom en ik zag mijn kans en ging er gewoon voor. Ik ben superblij. Dit is gewoon ongelooflijk. Ik gilde op de radio.''

Cadillac veroverde ook zijn tweede opeenvolgende fabrikantstitel in de Tequila Patrón North American Endurance Cup. En het #31-team van Curran en Nasr greep de Prototype-teamtitel. De #7 Acura Team Penske auto, gereden door Helio Castroneves, Taylor's broer Ricky en Graham Rahal, leidde de meeste ronden (128) op de dag en eindigde als vijfde algemeen, nadat ze overtreding begingen in de pitstraat aan het einde van de race. Gedurende de dag waren er zeven verschillende leiders.

De overwinning in de laatste ronde was de eerste overwinning van het seizoen voor het Wayne Taylor Racing-team en is de volgende overwinning in een winnende reeks, die in 2004 begon. "Ik zou zeggen dat het één van de moeilijkste Motul Petit Le Mans-races was, waar ik ooit aan heb deelgenomen. En... ik kom hier al heel lang", zei Wayne Taylor na afloop. "De grid van de prototypecategorie was dit jaar extreem sterk, tijdens de race van dit jaar leek het wel alsof voortdurend mijn keel werd dichtgeknepen. Er was geen doorkomen aan in het drukke verkeer, geen van de GT-auto's wilde wijken en er was veel 'bumping'' en 'banging' . Het was aan de rijder om in het goede spoor te blijven, terwijl het team de perfecte strategie uitstippelde, zoals je in de laatste paar minuten hebt gezien. Elke pitstop veroverden we een positie. Dat is wat er nodig is om een race van tien uur te winnen! Hij [Renger van der Zande] reed een bovenaardse stint en het was één van de meest spectaculaire finishes, die ik ooit heb gezien'' aldus Wayne Taylor. "Om het na tien uur racen er op aan te laten komen in de laatste twee bochten, is werkelijk ongelooflijk. Je geeft nooit op in dit soort races, want je weet nooit wat er nog gaat gebeuren. Je zou eens ineens een race kunnen winnen... En dat is wat er vandaag is gebeurd!"