Sam Claes knokt zich in Las Vegas naar podium tussen de Amerikanen in de ProNationals: “Herinnering voor het leven!”

LAS VEGAS – Met zijn deelname aan de SKUSA SuperNationals in Las Vegas kwam voor karter Sam Claes een droom in vervulling: racen in zijn favoriete vakantieland. Hoewel de omstandigheden compleet anders waren dan hij in België gewend is en de tegenstanders voor hem onbekend waren, liet de snelle 26-jarige kartcoureur uit Peer zien hoe snel hij is. In een groot internationaal veld werd hij knap vijfde in de prestigieuze Pro 1-schakelklasse. Zo kon Sam de rit naar het podium maken, aangezien de top 5 gehuldigd werd.

“Dat ik vijfde ben geworden is niet verkeerd. Ik mocht mee op het podium en heb een cheque van 500 dollar gekregen. Dat voelde goed”, zei Sam die met zijn vader en Randy Nauwelaers van SLC Karting naar de Verenigde Staten was gereisd. “De races waren op een soort stratencircuit. Daar had ik geen ervaring mee. Er lag totaal geen grip. We hadden dan ook een totaal andere afstelling dan ik thuis gewend ben. Dat was even wennen. Het was wel spannend.”

Dat had ook te maken met het niveau van de deelnemers. Sam: “Het niveau was hoog. Het deed zeker niet onder voor het WK IAME in Le Mans.” Daar kwam hij al gauw achter. Op zondag was hij aangekomen in de beroemde gokstad, een dag later schreef hij zich in om op woensdag voor het eerst in Las Vegas in de kart te stappen.

Hoewel de ProNationals-week in de woestijn werd gehouden, regende het op woensdag en donderdag zowaar. Alle vier de vrije trainingen werden daardoor op een natte baan verreden. Sam bewees direct snel te zijn. In de tweede en derde sessie reed hij de snelste rondetijd. Een mooi begin, maar de snelle Belg wist niet goed wat ervan te denken. “Het regent daar schijnbaar zes dagen per jaar en we hebben er twee van gehad.”


De kwalificatie op vrijdag werd evenwel op een droge baan gehouden en dat was door de regen van de twee voorgaande dagen geen makkie. Sam: “We hadden geen een oefensessie gehad op het droge. Daardoor was het moeilijk de juiste snelheid te vinden. Met veertig piloten op de baan ben ik negende geworden in de eerste kwalificatie. De eerste twintig mochten door naar het tweede deel.”

Daarin werd een zogenaamd hotpitsysteem gebruikt. Dat betekent dat de rijders tijdens de kwalificatie aanpassingen mogen doen aan de kart, zoals het veranderen van de carburatie of de bandenspanning. “Q2 was ook op een droge baan. In Q1 had ik gevoeld wat we moesten veranderen en nu was het beter. Uiteindelijk heb ik me als zesde gekwalificeerd.”

Tijdens de start van de eerste heat op vrijdag werd Sam van de baan geduwd. Daarbij verloor hij zeven plaatsen. Hij slaagde erin twee plaatsen goed te maken en hij kwam als twaalfde over de finish. “In de tweede heat was ik goed weg bij de start en ben ik zevende geworden.”

“Tijdens de derde heat op zaterdag was ik ook goed weg. Later moest ik een plek afgeven en na een stuurfout in de vierde ronde viel ik terug naar P7. Ik was daarbij tegen een bak die naast de baan stond gereden. Het chassis was krom en viel daardoor terug naar de achtste plaats. Dat was jammer. Ik had het gevoel dat ik makkelijk meekon met de top vier.”

Op zondag vonden Sam en zijn vader Roy – zijn vaste monteur – tijdens de warm-up voor de finale de juiste afstelling en rondetijd op een droge baan. “We hadden een nieuw zacht setje remblokken erop gezet. Met de juiste tandwielen erbij was het een wereld van verschil. We wisten dat we konden meedoen voor een plaats in de top vijf.”


Tijdens de finale startte Sam op de vijfde plaats. Dat was uiteindelijk ook de plek waarop hij finishte. “Ik heb even op vier gereden, maar ben helaas teruggevallen naar plek vijf. Ik heb het gat naar de nummer vier wel kunnen dichtrijden, daarna waren we even snel. Maar ik ben tevreden, het voelde als een overwinning. In de uitslagenlijst stonden in de top tien negen Amerikaanse vlagjes en één Belgische. Het voelde goed om als Belg tussen de Amerikanen te staan. Zij hebben het hele jaar ervaring met die motor en met het rijden op stratencircuits.”

Terugblikkend was Sam zeer content over zijn deelname in de Verenigde Staten. “Het was zeker en vast een waardevolle ervaring. Het was uniek, echt de moeite. Mooi ook, die stad met al die casino’s. Helaas hadden we weinig tijd om wat te zien omdat we zoveel moesten veranderen omdat de kart volledig nieuw was opgebouwd. We wilden natuurlijk heel graag goed presteren. We waren er niet naartoe gegaan voor plek 25. Een plek in de top tien was een must. Nu heb ik een mooie beker mee naar huis kunnen nemen en we zijn weer een ervaring rijker. Een herinnering voor het leven!”

Sam Claes bedankt Mike Jones van DKC (Dallas Karting Complex) voor de goede samenwerking. “Wie weet zien we elkaar volgend jaar weer.” Ook bedankt hij SLC Karting, Randy Nauwelaers, PL8 Design en last but not least zijn vader. “Zonder hem was het nooit gelukt.”