Jim Ringelberg blikt terug op zijn hoogtepunt van 2015: Podium bij Grand Finals

Team Nederland ging met een sterke equipe naar de Rotax Max Challenge Grand Finals in Portimao. En er lagen in elke klasse kansen op mooie resultaten, maar toch was het Jim Ringelberg die na een bloedstollende finalerace in de DD2 Masters het podium haalde. En gratis kreeg hij het niet, want wat moest Ringelberg er voor knokken. Vanaf de eerste meters in de heats tot aan de Grande Finale moest hij echt alles geven. Zelfs in de finale toen hij in de kopgroep zat, viel Jim terug door een onbehouwen actie van een concurrent, maar waar vele karters het hoofd zouden laten hangen, beet Ringelberg zich vast in zijn stuur en hengelde één voor één zijn tegenstanders weer binnen met als doel het podium. De beloning was daarom ook zo mooi! We blikken middels een interview terug op het hoogtepunt van het jaar van Jim Ringelberg.

Hoe vond je het om de Grand Finals mee te maken?

“Ja geweldig! Je ziet dat de organisatie en professionaliteit groeit met de jaren. Voor mij en mijn vrienden was het een kers op de taart om naar het WK te mogen. Ik kon Julian en Jan geen mooiere beloning geven voor het harde werk afgelopen jaren. We hebben er van begin tot het eind een feest van gemaakt.”

De sfeer rond het WK en Team Nederland was super. Gaf dit nog een speciaal gevoel, je komt toch uit voor je land?

“Ja absoluut. Het begon al met een reporter uit Portugal die vroeg waarom die Hollanders toch altijd zo snel zijn. Iedereen binnen team Nederland hielp elkaar en ook naar een hoger niveau, want van de elf rijders gingen er acht naar de finale. Dat was gewoon heel goed. En uiteraard Looki de leeuw. Die zette absoluut een trend in de Grand Finals. Sfeer en presentatie van ons team was mooi en goed geregeld.”

In de trainingen zat de snelheid er al in. Hoe ging de kwalificatie, en de heats?

“Groep 2 waarin ik in zat, had iets achterstand op groep 1, maar met een vierde tijd van de groep en elfde totaal zaten we op koers.”

“De heats waren zoals je eigenlijk kon verwachten; overleven. De eerste heat werd ik bij de start gewoon van de baan gezet. Dus ik begon als 36e en 100 meter achterstand. Ik heb toen echt met stoom uit mijn oren gereden. Het was denk ik mijn beste race in afgelopen jaren. Ik zette ronde na ronde snelle tijden neer en kwam terug tot plek 18 met de snelste rondetijd. In de tweede heat was het overleven. Ik startte als zesde en kwam binnen op P7. Ik reed wel de snelste tijd maar ik heb zonder risico gereden. De derde heat moesten ze mij weer eens hebben. Ik werd weer de baan gereden en kwam van plek 19 weer naar terug naar P13. Gelukkig ging ik wel direct door naar de finales.”

In de prefinale kwam je al naar voren gestoomd. Hoe verliep die, want je kwam van ver en je doelstelling was toch het podium. Dus je moest terrein winnen?

“Met de heats in het achterhoofd heb ik mijn starts iets aangepast. Meer ruimte om me heen gelaten. Bij de start betaalde dat zich direct uit. Van P18 kon ik opstomen naar plek 14. Daarna heb ik met constante snelle rondetijden één voor één mensen ingehaald. De kart voelde heel goed en constant. In de prefinale begon ik ook een trucje toe te passen. Het rechte stuk opgaand. Ik nam daar het asfalt buiten de kerb mee waardoor ik veel meer snelheid genereerde. Aan het eind was het wel spannend want mijn uitlaat zat de laatste ronde los. Maar ik kwam toch op een mooie zevende plek binnen. Dit hadden we ons ook als doel gesteld om in de finale wat te kunnen betekenen.”

En voor de finale hadden we er het al over gehad dat een podium zou kunnen. Hoe verliep je race?


“De finale ja… Die heb ik terug moeten kijken wat er allemaal gebeurde want ik kon me vrij weinig meer herinneren. De start was perfect en ik kon zo mee met de kopgroep van vijf. Ik lag steady rond plek 3/4 en ik was verbaasd dat de leiders al zo vroeg liepen te blokken. Op een gegeven moment kwam ik meer en meer in mijn ritme en zette een opmars in, maar door het blokken van de leider kwam de rest weer dichtbij achter mij en deed iemand een hele late actie. Daardoor zakte ik terug naar plek 4. Het was al een rijder waar ik niet blij mee was, dus toen deed ik hetzelfde terug. Ik kwam in het gedrang en viel terug naar 6. Maar ik was wel van hem verlost. En toen kon ik weer mijn opmars gaan inzetten naar voren met P2 als mooi resultaat.”

Wanneer rook je dat een podium erin zat?

“Eigenlijk al de hele race. Alleen door die actie werd het heel moeilijk. Ik ben er toen echt voor gaan zitten en lukte het om op P2 binnen te komen.”

Over de finishlijn, hoe voelde je toen?
“Ja ontlading. De race was intens en het voelde als beloning voor mij, mijn vriendin en mijn vrienden. We hebben zoveel opofferingen gemaakt voor deze spaarzame momenten en als het dan ook lukt, voelt het gewoon heel goed.”

En op het podium, ik kreeg al kippenvel, hoe vond je het zelf? Als enige Nederlander toch podium gered!


“Te gek! De opzet en de sfeer van het podium was super. Je voelde je gewoon een superster. Volgens mij heb ik alleen maar lopen lachen. Ik was niet de enige Nederlander op het podium. Wij als Team Nederland hadden ook plek 3 in het Landenkampioenschap en die kwam van alle rijders. Looki (onze mascotte) heeft die prijs mooi in ontvangst genomen. Het was een fantastische en onvergetelijke week.”