Het is nog maar maart, maar kartpiloot Ean Eyckmans heeft al diverse podiums en een prestigieuze titel op zak

Ean Eyckmans kent een kickstart van het seizoen 2024! Sinds zijn overstap naar het fabrieksteam van Birel heeft de razendsnelle Belg nu al de nodige podiums en successen behaald. Dat Birel nu wint is te danken aan het harde werk wat verzet is door Ean, het team en de mensen in de fabriek. Bovendien tonen de raceskills van Ean aan dat hij in topvorm verkeerd. Tijd om nog eens terug te blikken op de afgelopen periode en in het bijzonder de beslissende WSK! In alle vier de rondes van de Super Master Series stond Eyckmans op het podium van de OK-klasse. Dat de zestienjarige kartpiloot uit Herentals na de winst in de superheat en de finale in Sarno als kampioen gehuldigd werd, was dan ook geen grote verrassing. Maar ongelooflijk knap was het zeker. En dan te bedenken dat het pas maart is!

“Dit voelt heel goed. Er is een last van mijn schouders”, blikte Ean terug. “Om met een Birel-kart te winnen is super. Ik heb laten zien dat je op dit merk de Tony Kart-rijders kunt verslaan. Dat is echt leuk om mee te maken.”

Ean was feitelijk al kampioen nadat hij op de Italiaanse piste de superheat had gewonnen. Hij won daarna weliswaar de finale, maar die race uitrijden was al genoeg geweest. “Het gevoel dat je kampioen bent na de superheat is heel raar in het begin. Maar het is ook wel een leuke ervaring om het kampioenschap te winnen vóór de finale. Dan heb je helemaal geen stress meer voor een race. Je hebt niks te verliezen.”

Dat Ean snel is, dat had hij dit seizoen met zijn eerdere podiumplaatsen in het WSK al bewezen. De trainingen vormden daarop geen uitzondering. “We waren meteen redelijk snel. We zaten er altijd goed bij, altijd top vijf. In de kwalificatie ging ik ook heel hard, maar in de laatste bocht van mijn snelle ronde maakte ik een foutje waardoor ik twee tienden verloor. P1 of P2 had er zeker in gezeten. Nu was het P8. Dat maakte het niet gemakkelijk in de heats. Ik moest steeds als achtste starten.”

Hij denderde uiteindelijk naar de respectievelijke derde, zesde en vijfde plaats. Er stond extra druk op, omdat er nog drie rijders kampioen konden worden. Ean: “Eén van hen startte juist voor me en de andere van pole. Tijdens de heats merkte ik wel dat ik snel genoeg was om me naar voren te vechten.” Eenmaal dicht achter zijn concurrenten gekomen, kwam het spel op de wagen natuurlijk. “Ik ben gewoon rustig gebleven en probeerde geen positie verliezen tegen mijn concurrentie. Het was hard racen. Daar heb ik veel van geleerd.”

In de heats werd hij als vierde overall geklasseerd. In de natte superheat moest Ean opnieuw flink gas geven, want hij wist dat hij koste wat kost voor zijn concurrenten moest eindigen om nog kampioen te kunnen worden. “Gelijk na de start zaten we met z’n drieën voorop. Ik ben met één van de twee ervandoor gegaan. Het was fair, mooi racen.”



Toen hij eenmaal als winnaar over de streep was gekomen, was de titel een feit. “Dat was geweldig natuurlijk. Daarna hoefde ik de finale alleen nog maar uitrijden. Maar ik zei tegen mijn vader en teambaas: ik ga proberen de finale te winnen.”

Aldus geschiedde. Op een opdrogende baan. Ean: “In de finale ging het tussen mij en Walter. We hebben hard en fair geracet. In de laatste drie vier ronden was ik veel sneller dan de rest. Toen heb ik een comfortabel gat gecreëerd.”

Nu de WSK Super Master Series erop zitten gaat Ean zich focussen op het naderende Europees kampioenschap nabij Valencia. “We hebben de Champions of the Future gereden als voorbereiding op het EK. We hebben daar alle omstandigheden gehad. Droog en regen, mooi dat ik daar als vijfde ben geëindigd. Nu weet ik dat ik snel genoeg ben om in het EK om het podium te kunnen strijden!”

Ean Eyckmans bedankt zijn ouders Wim en Wendy en zus Engy, zijn ganse familie, Jordan Lennox Lamb en Ronnie Sala van Birel, Raoul Muñoz, GFR / TM Engines, Arai, Alpinestars, Offsett en Speedwear.