Jim van Ameijden kent daverend debuut met P2 in IAME Senioren-Nationaal: "Zo’n goed gevoel, niet te omschrijven"

MARIEMBOURG – Wie de achtergrond kent van het kartseizoen van Jim van Ameijden kan niet anders dan met verbazing zijn prestaties tijdens de eerste ronde van de GK4 Kart Series beschouwen. De veertienjarige coureur uit Zwijndrecht werd zondag op het circuit van Mariembourg razendknap tweede in de IAME Senioren nationaal-klasse.

De eerste ronde van het GK4-kampioenschap betekende voor Jim immers zijn debuut in de Senior nationaal-klasse. Dat deed hij bovendien op een voor hem nieuw kartmerk; CompKart. “Het is gewoon een machtig gevoel dat je in een nieuwe klasse en een nieuwe kart meteen op het podium staat”, zei Jim uitgelaten. “Dat is zo’n goed gevoel, niet te omschrijven.”

Zijn opvallende, fluorescerende CompKart is weliswaar nieuw voor hem, maar de snelle Zuid-Hollander kon er vanaf het begin uitstekend mee uit de voeten. “Het is een Amerikaans merk, er wordt heel veel mee gereden in Engeland en die rijden vooraan. Deze kart is soepeler dan de meeste andere merken. Dat is ook te merken op sommige banen. Dan is het gewoon trappen en moet je er jezelf voor te zorgen dat je op het podium komt.”

Zijn resultaat in Mariembourg biedt hoop voor de rest van het seizoen. Jim was zich daarvan zeker bewust. “Nu hopen op nog meer podiumplaatsen, een poleposition en misschien een overwinning.” Gezien zijn prestaties in de drie races in Mariembourg – achtereenvolgens vierde, derde en twee – een logische gedachtegang.

Toch waren zijn prestaties op de Zuid-Belgische piste tamelijk verrassend. Daar viel alles op zijn plek, zoals Jim het omschreef. “Het was de kart hier en daar afstellen, maar we hadden al snel een goede snelheid te pakken.” Wel baalde hij er ‘heel erg’ van dat hij in de kwalificatie niet verder kwam dan de zevende plaats. “Ik maakte veel fouten omdat ik iets te veel grip had”, legde hij uit.

Daarna was race één ‘gewoon een superrace’. Jim: “In het begin maakte ik een fout door de deur open te laten staan. Daardoor kwamen twee rijders me voorbij, maar die pakte ik snel terug. Ik had echt heel veel vertrouwen in de kart en heb daardoor mensen ingehaald.” Hij kwam uiteindelijk als vierde over de finish. “Later hoorde ik dat de nummer één gediskwalificeerd was door een motorprobleem, dus en ik toch nog derde geworden.”

En dus mocht hij race twee als derde starten. Een saaie race, vond Jim. “Ik zag de nummer één en twee wegrijden en op een gegeven moment reed ik alleen. Zo heb ik de rest van de race gereden en ben dan ook derde geworden.”


Jim, die dit seizoen het GK4-kampioenschap en een aantal clubwedstrijden in Venray rijdt, wist dat hij een goede snelheid had, en dus begon hij vol vertrouwen aan de derde wedstrijd waarvan de uitslag het dagklassement bepaalt. “Ik had zoiets van: de nummer twee die kan ik pakken. Dan ga je de baan op en ga je focussen.”

Jim kende een uitstekende start. “Tijdens de formatieronde hield de nummer twee net voor de start in, dus ik kon er makkelijk voorbij. In de bocht raakte de nummer één zijn kettingkast kwijt, dus ging ik de nummer één-plek pakken. Op een gegeven moment gaat-ie de baan af en toen wist ik: oké, nu moet ik het echt gaan doen. Dat is op zich wel een machtig gevoel, maar ook een stressmoment.”

De rijders direct achter Jim wisten bovendien niet van opgeven. “Ze zaten te duwen. In bocht zes kreeg ik een klein tikje van achteren. Daarna was het: bam! De nummer twee klapte vol achterin. Dan weet je: die heeft een ingeklikte bumper (en dat komt de rijder op een tijdstraf van vijf seconden te staan, red.). Als hij me voorbij zou gaan, dan moest ik binnen drie seconden blijven, want dan zou ik toch nog eerste zijn.”

Maar de rijder die in race één was gediskwalificeerd, was erg snel en slaagde er uiteindelijk in Jim in te halen. “In bocht drie komt-ie me voorbij. In bocht vier zaten we nog steeds naast elkaar. En ik wist: als je daar naast elkaar blijft, gaat het mis. Ik nam daarom genoegen met de tweede plek. Ik moest er gewoon voor zorgen dat ik binnen drie seconden bleef van de nummer één.”

Door dat incident kwam ook een tweede rijder hem voorbij. “Zij gingen uiteindelijk vechten om de overwinning en daardoor kwam ik iets dichter bij hen in de buurt. Ik hoopte dat ze zoveel tijd zouden verliezen dat ik er nog voorbij kon. Dat gebeurde helaas niet. Uiteindelijk ben ik dan toch als derde over de finish gekomen. En dankzij de ingeklikte bumper van de nummer twee ben ik nog tweede geworden. De eerste beker van het seizoen is binnen. Dat voelt heel goed!”

Jim bedankt zijn teammanager, CompKart Nederland, zijn monteur en zijn vader en moeder.

Jim van Ameijden wordt in zijn raceactiviteiten ondersteund door Autobedrijf Neleman, Bardo en De Kock Bouw- en onderhoudsbedrijf.