Voor winnende Sam Claes is opgeven geen werkwoord: “Ik blijf er altijd in geloven"

GENK – Ook afgelopen weekeinde stond er geen maat op karter Sam Claes. Hij denderde in Genk overtuigend naar de overwinning tijdens de finale van de derde ronde van het Nederlands kampioenschap IAME X30. De 21-jarige rijder uit Peer heeft daarmee zijn leidende positie in het kampioenschap verder uitgebouwd.

“Dit is wel lekker”, zei een opgetogen Sam na afloop van de door hem gewonnen finale. In de manches had hij al zijn snelheid getoond door die op de derde en eerste plek af te sluiten. Toch was het aan het begin van het weekeinde nog geen zekerheidje dat hij om de overwinning kon meedoen. “Het ging van geen kanten, ik kwam een seconde tekort op de rest. We hadden in de trainingen een motor gebruikt die eerder een keer is vastgelopen. Die hebben we daarna wel gemaakt, maar sindsdien is die niet meer zo goed als voorheen.”

En dus werd er zaterdag van motor gewisseld. “Tot zaterdagavond zag het er nog steeds niet goed uit. Ik kwam nog steeds een halve seconde tekort op de top. ’s Avonds hebben we voor de afstelling van de kart het tegenovergestelde gedaan van de afstelling die we eerst hadden.” Dat bleek een gouden greep: “We hadden zondagochtend de snelste tijd in de training.”

Tijdens de kwalificatie kreeg Sam de definitieve bevestiging dat hij en zijn team SLC Racing de juiste snelheid hadden gevonden. De razendsnelle Belg raasde naar de tweede tijd op slechts vierhonderdste van een seconde van de poletijd. “Toen wisten we dat we konden meedoen om de podiumplaatsen.”

Hoewel Sam er tijdens zijn vorige race, de derde ronde van het Benelux-kampioenschap op het circuit van Spa-Francorchamps, er niet in geslaagd was te winnen, wist hij bovendien dat hij in een uitstekende vorm verkeerde om in het NK opnieuw de dagzege te kunnen grijpen. “Ik had in Spa alleen een slechte kwalificatie. In de races waren we heel snel”, zei hij. “Ik reed de snelste tijd.”

In de eerste race in Genk snelde Sam zondag naar de derde plaats. Zeker niet slecht, maar toch niet waarop hij had gehoopt. “De afstelling van de carburateur was niet honderd procent. Dat hadden we na de kwalificatie veranderd in de hoop dat het beter zou zijn. Maar dat pakte verkeerd uit. Daardoor kon ik mijn tweede plaats niet vasthouden en werd ik derde.”

Voor race twee werd de carburatie dus andermaal aangepast. “Toen klopte het hele plaatje. Ik heb het in de eerste vier ronden moeilijk gehad door een gevecht met Mickey Slotman. Daarna kon ik ook niet echt wegrijden, maar de jongens achter me konden het gaatje ook niet dichtrijden.”


En dus pakte Sam zijn eerste zege van het weekeinde. Toen moest de finale dus nog beginnen. Daarin van poleposition gestart, kwam hij in de eerste meters niet goed weg. Even reed hij achter de man op kop Roy Bakker aan. “Maar na drie rondjes heb ik hem kunnen pakken en daarna ben ik stilletjes weggereden van de rest.”

Zodoende had hij na de vorige ronde van het NK in Venray opnieuw de dagzege te pakken. Hij deed dus uitstekende zaken voor het kampioenschap. Sam vergrootte zijn voorsprong op de nummer twee en ziet met nog één ronde te gaan de titel aan gloren aan de horizon. Hoe het kan dat hij altijd zo sterk is? “Ik blijf er altijd in geloven. Ook bij tegenslag. Dat heb ik van thuis uit geleerd. Opgeven kennen we niet. Voor ons is opgeven geen werkwoord.”